Σάββατο 28 Αυγούστου 2010

Άλλος ένας Αύγουστος ...

Πέρασε κι αυτός ο Αύγουστος. Λίγες μέρες του - σαν κάθε χρόνο - τις μοιράστηκα με την κυρία Α., τη μαμά μου.
Πόσο έχει αλλάξει με τα χρόνια! Ή μήπως ήταν έτσι και δεν την είχα δει σωστά?
Άραγε θα είναι πάλι μαζί μου τον επόμενο Αύγουστο?
Τι δύσκολο αλήθεια να μεγαλώνουν οι γονείς μας ...

Warning

When I am an old woman I shall wear purple

With a red hat which doesn't go, and doesn't suit me.
And I shall spend my pension on brandy and summer gloves
And satin sandals, and say we've no money for butter.


I shall sit down on the pavement when I'm tired
And gobble up samples in shops and press alarm bells
And run my stick along the public railings
And make up for the sobriety of my youth.
I shall go out in my slippers in the rain
And pick flowers in other people's gardens
And learn to spit.


You can wear terrible shirts and grow more fat
And eat three pounds of sausages at a go
Or only bread and pickle for a week
And hoard pens and pencils and beermats and things in boxes.


But now we must have clothes that keep us dry
And pay our rent and not swear in the street
And set a good example for the children.
We must have friends to dinner and read the papers.


But maybe I ought to practice a little now?
So people who know me are not too shocked and surprised
When suddenly I am old, and start to wear purple.

Jenny Joseph



Ελεύθερη απόδοση:

Προειδοποίηση ....


Σαν γεράσω, θα φορώ μωβ
Κι ένα κόκκινο καπέλο που δεν μου πάει
Και θα ξοδεύω τη σύνταξή μου σε ποτό και καλοκαιρινά γάντια
Και σατινένια σανδάλια, και θα λέω ότι δεν μου φθάσαν τα λεφτά να πάρω βούτυρο.
Θα κάθομαι στο πεζοδρόμιο σαν κουράζομαι
Και θα καταβροχθίζω τα δωρεάν κεράσματα στα μαγαζιά
Και θα πατάω τα κουδούνια έκτακτης ανάγκης.
Και θα χτυπώ το μαγκουράκι μου πάνω στα κιγκλιδώματα του δρόμου
Και θα κάνω ό,τι δεν έκανα στα νιάτα μου από σοβαροφάνεια.
Θα βγαίνω στη βροχή με τις παντόφλες
Και θα κλέβω λουλούδια απ’ τις ξένες αυλές
και θα το σκάω!

Μπορείς να φοράς απαίσια πουκάμισα και να βάλεις βάρος
Και να τρως ενάμισι κιλό λουκάνικα στην καθισιά
Ή μόνο ψωμί και τουρσιά για μια βδομάδα συνεχώς
Και να μαζεύεις σε κουτιά στυλό και μολύβια και σουπλά για ποτήρια μπύρας και κάθε μικροπραγματάκι
Μα τώρα πρέπει να φοράμε ρούχα που μας κρατούν στεγνούς
Και να πληρώνουμε το νοίκι μας και να μην βρίζουμε στο δρόμο
Και να δίνουμε το καλό παράδειγμα στα παιδιά μας
Πρέπει να καλούμε φίλους για φαγητό και να διαβάζουμε τις εφημερίδες

Αλλά θα μπορούσα άραγε να εξασκηθώ λιγάκι από τώρα?
Έτσι ώστε οι γνωστοί μου να μην σοκαριστούν υπερβολικά
Όταν ξαφνικά μια μέρα γεράσω κι αρχίσω να φορώ μωβ.

2 σχόλια:

  1. Άραγε θα είναι πάλι μαζί μου τον επόμενο Αύγουστο?
    Τι δύσκολο αλήθεια να μεγαλώνουν οι γονείς μας ...


    Η ζωή είναι στιγμές που αν τις αφήσουμε ανεκμετάλλευτες, ίσως δεν θα ξαναέχουμε την ευκαιρία να το κάνουμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. καλό φθινόπωρο καλή μου...
    θα είναι δύσκολος ο χειμώνας, σα τους γονείς που μεγαλώνουν...

    σε νοιώθω...

    αχ!
    καλή εβδομάδα

    ΑπάντησηΔιαγραφή