"Το τραγούδι των σαλιγκαρίων που πάνε στην κηδεία"

Στην κηδεία ενός νεκρού φύλλου

Πάνε δυο σαλιγκαράκια
Μαύρο έχουν το καβούκι τους
Πλερέζες στα μικρά τους κέρατα.
Βαδίζουν μέσα στο δειλινό
Ένα τόσο όμορφο δειλινό του φθινοπώρου.

Αχ! Τι καημός! Σαν φθάνουν είναι ήδη άνοιξη!
Τα φύλλα που ήταν νεκρά
Έχουν όλα ξαναζωντανέψει
Και τα δυο σαλιγκαράκια
Είναι τόσο μα τόσο απογοητευμένα!

Αλλά να ο ήλιος.
Ο ήλιος που τους λέει
Κάντε τον κόπο,
Κάντε τον κόπο να κάτσετε μαζί μας.
Πάρτε ένα ποτηράκι μπύρα
Κι αν το λέει η περδικούλα σας
Πάρτε το τραίνο για Παρίσι
Φεύγει απόψε το δείλι
Θα δείτε όλη την χώρα

Μα μην πενθείτε!
Εγώ σας το λέω
Μαυρίζει το ασπράδι των ματιών
Και σε ασχημαίνει.
Οι ιστορίες για φέρετρα
Είναι τόσο θλιβερές και άχαρες
Βαφτείτε λοιπόν με χρώματα
Τα χρώματα της ζωής

Εμπρός λοιπόν – όλα τα ζωντανά!
Τα δέντρα και τα φυτά
Αρχινάνε το τραγούδι
Τραγουδάνε έξω φωνή
Ένα αληθινά ζωηρό τραγούδι
Το τραγούδι του καλοκαιριού
Κι όλοι πίνουν και τσουγκρίζουν

Είναι ένα τόσο όμορφο βραδάκι
Βραδάκι καλοκαιρινό

Και τα δύο σαλιγκαράκια
Παίρνουν το δρόμο για το σπίτι
Περπατούν γεμάτα ενθουσιασμό
Περπατούν γεμάτα χαρά
Μιας κι έχουν πιει πολύ
Τρεκλίζουν και λιγάκι

Μα κει ψηλά στον ουρανό
Το φεγγαράκι τα προσέχει.

Ζακ Πρεβέρ (ελεύθερη απόδοση: Τίκη Αθανασίου)