Το τραγούδι των παλιών εραστών

(Κι άλλο ένα πολυαγαπημένο)

Φυσικά, περάσαμε μπόρες
Είκοσι χρόνια αγάπης, μιας αγάπης τρελής
Χίλιες φορές πήρες τις βαλίτσες σου
Χίλιες φορές μάζεψα τα πράγματά μου
Και σε αυτό το δωμάτιο χωρίς παιδικό κρεβάτι,
Κάθε έπιπλο έχει μνήμες,
από τις βροντές των παλιών καταιγίδων
Τίποτε πια δεν μοιάζει με κάτι άλλο
Έχασες τη γεύση της δροσιάς
Κι εγώ τη γεύση της κατάκτησης

Όμως, αγάπη μου
Γλυκιά μου, τρυφερή μου, εξαίσιά μου αγάπη
Από τη χαραγή της αυγής μέχρι το τέλος της μέρας
Σε αγαπώ ακόμα, το ξέρεις πως σ’ αγαπώ
Ξέρω πια όλους σου τους τρόπους σαγήνης
Ξέρεις όλα μου τα κόλπα γοητείας
Με έχεις προφυλάξει από πολλές παγίδες

Σε έχανα από καιρό σε καιρό
Και φυσικά είχες κάποιους εραστές
Χρειαζόταν για να κυλήσει ευχάριστα ο χρόνος
Χρειαζόταν για να απολαύσει ηδονές το κορμί
Μα τελικά, τελικά
Χρειαζόταν και πολύ ταλέντο
Να μεγαλώσουμε χωρίς να ενηλικιωθούμε.

Και τον περισσότερο χρόνο κάνουμε παρέα
Και συχνά ξεσπούν θύελλες ανάμεσά μας
Μα δεν είναι άλλη χειρότερη παγίδα
Από το να ζουν οι εραστές σε απόλυτη ειρήνη

Φυσικά, κλαις όλο και πιο αραιά
Κι εγώ δεν γίνομαι συχνά «κομμάτια»
Όλο και λιγότερο κρατάμε το μυστήριο
Όλο και λιγότερο αφήνουμε τα πράγματα στην τύχη
Και δυσπιστούμε για το πως θα κυλήσει η ζωή μας στο μέλλον
Μα πάντα, υπάρχει μεταξύ μας ένας τρυφερός πόλεμος

(ελεύθερη απόδοση: Τίκη Αθανασίου)


Από τη μοναδική, συνταρακτική φωνή του Ζακ Μπρελ

http://www.youtube.com/watch?v=H1DpjXQUDsI